Żubry na ziemiach polskich żyły od zawsze. Jednak tuż po I wojnie światowej w stanie dzikim całkowicie wyginęły. W 1929 r. sprowadzono osobniki, które umieszczono w specjalnej 22 hektarowej zagrodzie hodowlanej w Puszczy Białowieskiej. Wywieziono je później do innych rezerwatów i ogrodów zoologicznych.
W 1939 r. Polska posiadała 37 sztuk (16 w Pszczynie, 16 w Białowieży, 3 w Niepołomicach, 1 w Zoo w Warszawie i 1 w Smardzewicach). W tym samym roku na świecie żyło 115 osobników tego gatunku. Po II wojnie światowej ocalały 44 sztuki z białowieskiego rezerwatu, w Europie – 103. Polska stała się odtąd światowym liderem w restytucji żubra. W 1980 r. wypuszczono żubry na wolność w okolicach Wałcza, dając początek obecnemu stadu zachodniopomorskiemu.
Obecnie liczba żubrów w kraju to 1698 sztuk, co stanowi 25,8% światowej populacji. Na drugim miejscu plasuje się Białoruś z 1615 osobnikami. Na świecie populacja żubra liczy sobie 6573. To niemal sześćdziesięciokrotnie więcej niż 80 lat temu. W Polsce wolne stada występują w puszczach: Białowieskiej, Knyszyńskiej i Boreckiej oraz w Bieszczadach i woj. zachodniopomorskim. Hodowle zamknięte są w miejscowościach: Pszczyna (50 sztuk), Białowieża (39), Niepołomice (26), Muczne (16), Gdańsk (12), Gołuchów (12), Bałtów (9), Jabłonowo (9), Międzyzdroje (8), Sycowice (8), Pszczyna Park (7), Kiermusy (7), Smardzewice (6), Warszawa (5), Wrocław (5), Strzelinko (4), Ustroń (4), Karolew (4), Bydgoszcz (3), Człuchów (3), Białystok (2), Poznań (2), Toruń (1), Łódź (1).
źr: GEO Gorzów
