9 lutego 2019 roku zmarł mjr. Zbigniew Larendowicz, żołnierz Narodowej Organizacji Wojskowej, człowiek o bogatej historii i bohater ziemi leżajskiej.
Człowiek niezwykły: harcerz, żołnierz, pasjonat genealogii, miłośnik Leżajska, leśnik, kustosz i opiekun zbiorów w Bibliotece Ojców Bernardynów w Leżajsku. Urodził się 15 października 1916 r. w Leżajsku.
W latach 1933/34 zorganizował drużynę zuchową we wsi Przychojec. W latach 1935/36 r. przy leżajskim gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki był dowódcą 1. Drużyny Harcerskiej. Ukończył Szkołę Starszych Przysposobienia Wojskowego i Wołyńską Szkołę Podchorążych Rezerwy Artylerii (1938).
We wrześniu 1939 roku służył w 24 Pułku Artylerii Lekkiej, jako dowódca plutonu w stopniu podporucznika. Do niewoli sowieckiej, po kilku dniach zbiegł z transportu jadącego na wschód. Po powrocie do Leżajska działał w Narodowej Organizacji Wojskowej, gdzie przez pewien czas pełnił funkcję komendanta obwodu (ps. „Wicher”).
Po wojnie pracował jako leśniczy. W latach 1964 – 1968, razem z prof. S. Myczkowskim, tworzył Plan Zagospodarowania Tatrzańskiego Parku Narodowego oraz wielu rezerwatów w Polsce południowej. Brał także udział w opracowywaniu ekspertyz dla Polskiej Akademii Nauk. Po przejściu na emeryturę nadal aktywnie działa zawodowo i społecznie. Sporządził opis bibliograficzny niemal całego księgozbioru klasztoru OO. Bernardynów w Leżajsku.
Oprowadzał zorganizowane grupy po bibliotece zakonnej. Swoją wiedzą wspomagał studentów i osoby zainteresowane historią regionalną. Współpracował z Muzeum Ziemi Leżajskiej. Od lat dzielił się swoimi wspomnieniami w ramach lekcji szkolnych. Jest autorem licznych publikacji dotyczących historii regionu. Odznaczony Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem AK, Krzyżem Harcerskim, Odznaką Pamiątkową „Akcja Burza” i Odznaką Strzelecką.
