Wieś położona w dolinie Sanu, w odległości około 2 kilometrów na południe od Dubiecka. Nazwa wsi funkcjonuje od 1968 roku. Ponad osadą położoną na obydwu brzegach Sanu góruje wzgórze Grodzisko, na którym zachowały się nikłe pozostałości założeń obronnych dawnego dubieckiego grodu. Badania archeologiczne stwierdziły tu ślady osadnictwa z okresu kultury łużyckiej oraz wczesnośredniowiecznej. Najstarsza wzmianka o wsi pochodzi z 1358 r. Miejscowość nosiła pierwotnie nazwę Dubiecko, później w 1407 r. nazwa ta przeniesiona została na utworzone na drugim brzeg Sanu miasto. Natomiast osada zmieniła nazwę na Ruskie Dubiecko, później Stare Dubiecko, wreszcie Ruską Wieś, gdyż była zamieszkana w większości przez Rusinów. Wcześniej na grodzisku zbudowano zamek, który był użytkowany aż do wystawienia nowej rezydencji w mieście.
W 1680 r. została tutaj założona parafia greckokatolicka, w miejsce parafii prawosławnej istniejącej od 1507 r. W 1919 r. wybudowano tutaj cerkiew prawosławną, którą rozebrano w 1964 r.
W XIX w. zabudowania wsi leżały po obu stronach Sanu. W tym okresie wieś stanowiła własność hrabiny Jadwigi Weissenwolf. Na lewym brzegu Sanu istniał zespół dworski, w okresie powojennym zagospodarowany jako PGR. Po likwidacji PGR-ów zabudowania części zespołu dworskiego były użytkowane jako Ośrodek Wypoczynkowy Łańcuckiej Fabryki Śrub w Łańcucie, a obecnie znajduje się tutaj Ośrodek Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Archidiecezji Przemyskiej „Nadzieja”.
Obecnie jest miejscowością letniskową, do której chętnie zjeżdżają miłośnicy wypoczynku nad wodą. Obydwa brzegi rzeki połączone są kładką linową zbudowaną przez Pana Gałajdę w 1974 roku. Istnieje również możliwość przeprawy promem przez rzekę. Turyści napływają tu w okresie letnim z różnych zakątków Polski. Swojski klimat, spokój, malownicze krajobrazy i nade wszystko nadal dziewicza natura w w sprawiają, że miłośnicy sielskiego wypoczynku nad Sanem będą zachwyceni tym miejscem.
W wiosce znajduje się zabytkowy spichlerz z II. poł. XIX wieku. Dzięki prowadzonym pracom konserwatorsko-remontowym zyska on dawny blask. W planach jest jego zagospodarowanie. Ma to być miejsce spotkań dla lokalnej społeczności i dla turystów, wraz z częścią gastronomiczno-usługową salą spotkań i kilkoma miejscami noclegowymi.
tekst. źr. UMiG Dubiecko
