W podziemiach łańcuckiego kościoła farnego pw. św. Stanisława Biskupa znajdują się szczątki fundatorów, ale nie tylko. Wśród kilkunastu trumien ze szczątkami znaleźć możemy jedną niezidentyfikowaną. Nie wiadomo do kogo należy i kto spoczął w niej na wieki.
Krypty powstały po wielkiej przebudowie świątyni farnej w latach 1896-1900. Wówczas to z inicjatywy Romana i Elżbiety Potockich wybudowano pod całkiem nowym prezbiterium kryptę rodową Potockich i Lubomirskich według projektu głośnego wówczas architekta krakowskiego Teodora Talowskiego.
Przeniesiono do niej szczątki zmarłych spoczywających dotychczas w starej krypcie pod nawą boczną prawą (od strony miasta). Obecnie spoczywają w niej m.in.: księżna Izabella Lubomirska (zm. 1816 r.) i jej mąż Stanisław (zm. 1783 r.) biskup Ludwik de Sabran (spowiednik królowej Marii Antoniny, po Rewolucji Francuskiej wyemigrował do Łańcuta, na dwór księżnej Lubomirskiej), Ignacy Gabard de Vaux, również francuski emigrant – zarządca dóbr księżnej marszałkowej Izabelli Lubomirskiej.
W roku 2001 do krypt sprowadzono także szczątki czterech kolejnych potomków rodu Potockich. Pod przewodnictwem abpa Józefa Michalika odbył się uroczysty pogrzeb ostatni z żyjących potomków Potockich linii łańcuckiej, syn Jerzego Józefa Potockiego – Stanisław Potocki sprowadził z Lozanny ciała swego ojca, matki oraz wujka – Alfreda Potockiego (ostatniego ordynata na Łańcucie, który opuścił miasto w 1944 r.) oraz swojej babki Elżbiety z Radziwiłłów Potockiej.
