Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych 1 sierpnia 1929 w 6. Pułku Lotniczym została sformowana 63 eskadra towarzysząca. Plutony, które były w jej składzie wyposażono w samoloty PZL Ł-2, z wymownym napisem na kadłubie „Nie do akrobacji”.
Samolot PZL Ł.2 został zbudowany na zamówienie złożone w wytwórni Polskie Zakłady Lotnicze, w związku z zapotrzebowaniem lotnictwa wojskowego na samolot łącznikowy. Prototyp samolotu został ukończony w połowie 1929 roku i został oblatany przez kpt. Bolesława Orlińskiego pod koniec tego samego roku. Samolot, jak się później okazało, był stateczny i bardzo łatwy w pilotażu, był również uznawany za stosunkowo bezpieczny.
W wyniku niefortunnego wypadku nieopodal Przeworska, 24 października 1931 roku, Polskie Lotnictwo okryło się żałobą. W katastrofie lotniczej zginęli dobrze wyszkoleni i obeznani z maszyną PZL Ł.2 lotnicy: podporucznik Frorian Petz oraz sierżant Łucjan Kruszka, którzy wówczas lecieli z Lwowa do Warszawy. O tragedii rozpisywała się ogólnopolska prasa, która już następnego dnia opisywała katastrofę w następujący sposób:
W dniu 24 października 1931 roku 6 pułk lotniczy we Lwowie, poniósł dotkliwą stratę w osobach dwóch pilotów, którzy na samolocie wojskowym wystartowali rano do lotu do Warszawy. W drodze około godziny 9 rano lotnicy: por. obserwator Florian Petz i sierżant, pilot Łucjan Kruszka znaleźli się nad wsią Łopuszka Wielka obok Kańczugi, na linii kolejowej Przeworsk-Dynów.
W pewnym momencie nastąpił niespodziewany defekt w motorze, co zmusiło lotników do lądowania. Widocznie nie byli oni już panami steru, gdyż samolot runął rozbijając się w drobne szczątki, z pod których wydobyto już tylko zwłoki obu lotników. Ponieśli oni straszną śmierć pod wpływem przygniecenia motorem samolotu. Na miejsce wyjechała komisja wojskowa celem zbadania przyczyny katastrofy.
Późniejsze źródła wskazują, że do wypadku mogło dojść zaraz po starcie z lądowiska polnego, koło Przeworska. Silne podmuchy wiatru mogły rzucić samolot na ziemię z impetem, rozbijając go w drobny mak, uśmiercając przy tym dwóch doskonałych pilotów.
W miejscu katastrofy w miejscowości Łopuszka Wielka, nieopodal przystanku obecnej kolejki wąskotorowej, stanął pomnik o wymownej nazwie Krzyż lotników, w który wkomponowano śmigło oraz tablicę z napisem: Pamięci Lotników Śś.p. Ppor. PETZA, Sierż. KRUSZKI 24.X.1931.
Nagrobek sierżanta Luciana Krushki znajduje się aktualnie na Cmentarzu Janowskim we Lwowie.
