Zwierzyń to letniskowa miejscowość znajdująca się na przełomie Sanu u stóp lesistej Czulni (576 m) i Trzech Kopców (439 m). Administracyjnie należy do gminy Olszanica w powiecie leskim. Słynie z Ośrodka Wypoczynkowego „Uroczysko”, elektrowni wodnej, do której woda doprowadzana jest z Jeziora Myczkowskiego podziemnym tunelem długości ok. 300 m oraz z Cudownego Źródełka, do którego przybywają wędrowcy z różnych stron.
Historia Źródełka:
Historia Źródełka w Zwierzyniu związania jest z krzyżem, który do 1922 roku był w tutejszym kościele. Krzyż ten jest wyrobem limuzyjskim pochodzący z pierwszej połowy XIII wieku. Miasto Limoges leży w środkowej Francji, ponad 1500 km na południowy zachód od Zwierzynia. W XII i XIII było jednym z największych europejskich ośrodków rzemiosła artystycznego, specjalizujących się w produkcji metalowych przedmiotów zdobionych barwną emalią. Większość stanowiły przedmioty liturgiczne wykonane przeważnie z drewna obitego pozłacaną blachą miedzianą, na której umieszczano przedstawienia figuralne oraz bogatą ornamentację.
Na ziemiach polskich zachowało się w całości lub fragmentarycznie kilkanaście wyrobów limuzyjskich, w tym relikwiarze, krzyże procesyjne i ołtarzowe. Spośród kilku krzyży tylko trzy przetrwały w stanie względnie mało naruszonym. Jednym z nich jest krzyż ze Zwierzynia. Zabytek ten znajduje się obecnie w Muzeum Archidiecezjalnym w Przemyślu. Jest on niewielkich rozmiarów 29 cm wysokości i 22 cm rozpiętość ramion.
Bardzo mało wiemy o okolicznościach odkrycia krzyża zwierzyńskiego gdyż nie ma żadnych zapisów historycznych, które by mówiły o drodze jaką przebył ten krzyż zanim dotarł do kościoła w Zwierzyniu.
Oscar Kolberg dziewiętnastowieczny badacz folkloru przed ponad stu laty dotarł do Zwierzynia i zapisał piękną legendę o odkryciu krzyża. Miejscowa tradycja powiadała, że w miejscu źródełka chciano kiedyś wybudować cerkiew klasztorną, ale przygotowane kamienie do budowy w tajemniczy sposób znikały. Uznano to za znak Boży i wykopano w tym miejscu studnię z której pewna kobieta wydobyła krzyż. Na pamiątkę niezwykłego zdarzenia wieś nazwano Zdwiżyn (od ruskiego Wozdwyżenje Czestnoho Kresta – Podwyższenie Krzyża Świętego ). W ten sposób krzyż ten znalazł się w kościele w Zwierzyniu. Do II wojny światowej studnia źródełka była otoczona czcią. Stał nad nią drewniany krzyż na pamiątkę znalezienia krzyża, który znajdował się w kościele. Co roku 27 września w święto Podwyższenia Krzyża Świętego ciągnęli tutaj liczni pątnicy i pielgrzymi z całej okolicy, a nawet krajów ościennych. W uroczystej procesji udawali się z cerkwi do źródła i wówczas ksiądz świecił wodę, która miała moc uzdrawiającą. Woda ze źródełka miała pomagać m.in. na choroby oczu.
Po wojnie zapomniano o źródełku, choć wielu pracując na polach przy zbiorach korzystało z wody, wypływającej „pod stepkami”.
Po długim okresie zapomnienia odżyła sprawa źródełka. Wiosną 1994 roku rozpoczęły się prace. Najpierw została zrobiona droga dojazdowa, oczyszczono teren. W dalszej kolejności budowana była studzienka, do której spływa woda ze źródełka. 17 września na wzgórzu obok źródełka ustawiony i poświęcony został ośmiometrowej wysokości krzyż, na pamiątkę krzyża, który kiedyś przed wiekami stał przy studni.
W 1995 rozpoczęło się wznoszenie groty z kamienia by tam ustawić figurę Matki Bożej Niepokalanie Poczętej. Grota i figura zostały poświęcone 24 września 1995 roku przez księdza biskupa Edwarda Białogowskiego z Rzeszowa.
Drogę do groty wyznaczają stacje Drogi Krzyżowej, łączące to cudowne miejsce z kościołem p.w. Św. Jana Chrzciciela w Zwierzyniu. Przy „Cudownym Źródełku” od miesiąca maja do października w każdą pierwszą sobotę miesiąca odprawiane są Nabożeństwa Fatimskie.
W pierwsze soboty od maja do października przy źródełku odbywają się Nabożeństwa Fatimskie. O 18 z kościoła w Zwierzyniu do Groty Fatimskiej wyrusza procesja z figurą Matki Bożej.
